Patronu scurdatu

San Vito

di Angolo poesie

Era tanta la divuzioni e granni la to festa,

ma ri tanta antica gloria ‘nzoccu arresta?

Stu fossu forsi ti sta scurdannu?

Lu precettu resisti cu l’affannu.

Prima sutta la to grazia si livavanu li liti

e li patri li figghi ri rintra facia ziti.

La genti chiuia li cunti e s’accattava lu gelatu,

tutti pi tia si livavanu lu ciatu,

l’omu si mittia la giacca e la taddarita,

e la fimminna la gonna e li cuasetti ri sita.

Si manciava carni e vivia lu vinu bonu

e s’aspittava di li campani lu suonu,

pi ghiri a Missa e alla Prucissioni,

tanta era la cira e assai li prumusioni.

Ma oggi ‘nta stu seculu tantu emancipatu

li Santi passaru ri moda e li misiru ri latu.

E tu santu Picciriddu ca ri Diu fusti surdatu,

oggi ri stu Statu mi pari Patronu scurdatu.

 

di Davide D’Alessandro

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato.